Conference en luistersessie

Hoewel Prince natuurlijk een van de meest gelauwerde supersterren aller tijden is, wordt zijn muzikale betekenis tegelijk toch ook altijd onderschat. In de Top 100 Beste Gitaristen Aller Tijden, in Rolling Stone Magazine, kwam Prince als gitarist nergens voor, zelfs niet ergens onderaan. Quincy Jones beweerde wel eens dat Prince “eigenlijk geen piano kan spelen”. En zelfs Don Vitalski, Vlaanderens meest fervente Prince-fan ooit, heeft aan deze vreselijke miskenning, als hij eerlijk is, ooit wel eens bijgedragen. Zolang Prince leefde, was Vitalski, samen met de rest van de wereld, aldoor van mening dat Princes beste muzikale periode, ongetwijfeld de purperen jaren 80 moesten zijn. Pas onlangs vielen bij Vitalski, zoals bij vele anderen, de schellen van de domme oren. Nooit is Prince, over zijn integrale carrière bekeken, één keer gestopt met muzikaal verder te groeien. De laatste tien jaar van zijn leven maakte Prince mogelijk de  àllermooiste platen ooit.

Ruim acht jaar na zijn dood blijven en blijven de muzikale wonderen van Prince uit de hemel op ons neertuimelen. In “Violet The Organ Grinder”, een B-kantje uit 1992, heeft Prince dit zelf voor ons voorspeld:: “I’ll die – but I won’t go away.”

In een vrije conference neemt Don Vitalski ons mee op een gloednieuwe dooltocht door Princes unieke oeuvre. Minder theorie en minder biografie dan in zijn vorige lezingen, meer luisterplezier, meer ontdekkingen of heropfrissingen uit Princes geniale muziek-vault.

Het event biedt die-hard Prince-fans de gelegenheid om postuum aan Prince een verontschuldiging aan te bieden. Zelfs velen van zijn allermeest fervente fans, moeten zich ervoor excuseren, te traag van begrip te zijn geweest. De geniale Prince liep hard voor ons uit, laten we hem nu eindelijk bijbenen.